تاریخچه دانشگاه بیهانگ - globol.ir - گلوبال

target="_blank" href="http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87_%D9%85%D9%84%DB%8C_%D8%AA%D8%B3%DB%8C%D9%86%DA%AF_%D9%87%D9%88%D8%A2" title="دانشگاه ملی تسینگ هوآ">دانشگاه Tsinghua در بخش مهندسی مکانیک دانشکده مهندسی در سال 1934 تأسیس شد، و در ۱۹۵۲ ایجاد شد.

موسسه هوانوردی و فضانوردی پکن به طور رسمی در 25 اکتبر 1952 تاسیس شد. این کالج یکی از هشت کالج معروف در دهه 1950 بود. در آوریل 1988، این دانشگاه به دانشگاه هوانوردی و فضانوردی پکن تغییر نام داد.

دانشگاه بیهانگ به عنوان اولین مؤسسه آموزش عالی هوافضا در چین جدید و مهد مهندسان هوانوردی قرمز، از زمان تأسیس، یک مؤسسه ملی کلیدی آموزش عالی بوده است. دانشگاه بی هانگ یکی از اولین دسته از دانشگاه های کلیدی ملی (1959)، در میان اولین دسته از 211 دانشگاه پروژه (1997) و اولین دسته از دانشگاه های ساختمانی دانشگاهی در سطح جهانی (رده A) (2017) است که رتبه های هفتم تا دهم را به خود اختصاص داده است. این مؤسسه در طرح کلیدی آموزش عالی در برنامه پنج ساله است

.

دوران باستان ~ 1949: جاده دشوار و حوضچه های آبی[ویرایش]

مردم چین از زمان های قدیم ایده آل پرواز در آسمان آبی را داشته اند، از افسانه پرواز Chang'e به ماه تا آسمان پرواز در نقاشی های دیواری Dunhuang ، از بادبادک چوبی اختراع شده توسط Mo Zhai تا موشک های زیر صندلی. هزاران خانواده ، ملت چین هرگز از فکر کردن در مورد آسمان آبی دست برنداشته است. مخترع چینی فنگ رو اولین هواپیمای چینی را در 21 سپتامبر 1909، پنج سال و نه ماه پس از برادران رایت ساخت که جهان را شوکه کرد.

به طور خلاصه، اگرچه چین در دوران مدرن فقیر و ضعیف بود، اما هنوز برای مردم چین دیر نشده بود که صنعت هوانوردی را راه اندازی کنند. با این حال، به دلیل تفکر قدیمی و آشفتگی فعلی، صنعت هوانوردی چین هرگز نتوانسته است توسعه یابد. تا اینکه حادثه 18 سپتامبر و 128 امین جنگ ضد ژاپنی سونگو که با درس دردناک انقیاد ملی مواجه شد، مردم چین به تدریج به اهمیت فناوری هوانوردی پی بردند و مفهوم "هوایی نجات ملت" متولد شد. با در نظر گرفتن این مفهوم، بسیاری از جوانان میهن پرست برای فراگیری دانش هوانوردی به اروپا و ایالات متحده آمریکا سفر کردند، پس از بازگشت به چین، بسیاری از مشکلات را پشت سر گذاشتند و با اشتیاق فراوان میهن پرستانه دپارتمان های هوانوردی را تأسیس کردند و در تلاش برای پرورش استعدادهای فناوری علم هوانوردی چینی بودند. ^[۱]

اولین رشته مهندسی هوانوردی در چین، گروه مهندسی هوانوردی بود که توسط دانشگاه Tsinghua در گروه مهندسی مکانیک دانشکده مهندسی در سال 1934 تأسیس شد ^[۲] . قبل از شروع جنگ ضد ژاپن ، دانشگاه مرکزی ، دانشگاه جیائوتنگ ، دانشگاه ژجیانگ و موسسه فناوری بی یانگ نیز رشته های هوانوردی خود را تأسیس کردند و شروع به پرورش استعدادهای فناوری هوانوردی چینی کردند. با این حال، با شروع جنگ ضد ژاپن و سقوط سریع مکان‌هایی که این دانشکده‌ها در آن قرار داشتند، بخش‌های هوانوردی تازه تأسیس نیز با دانشگاه‌های وابسته به خود به سمت جنوب و غرب حرکت کردند و به چونگ کینگ ، شیان ، کون‌مینگ ، زونی رفتند. و جاهای دیگر، و در دانشگاه، در محیط سخت در پشت ، بذرهای فناوری هوانوردی چین کشت شد و در سراسر سرزمین مادری پخش شد.

تا سال 1950، 12 دانشگاه در سراسر کشور دپارتمان‌های هوانوردی تأسیس کردند: دانشگاه چینهوا ، دانشگاه نانجینگ ، دانشگاه ژجیانگ ، دانشگاه جیائوتنگ ، دانشگاه شمال چین ، دانشگاه شیامن ، دانشگاه بی یانگ ، موسسه فناوری هاربین ، دانشگاه سیچوان ، دانشگاه یوننان ، کالج دانشگاه شمال غربی مهندسی, دانشکده صنعتی جنوب غربی . در آغاز تأسیس حزب کمونیست چین ، بخش آموزش هنوز به طور کامل اصلاح بخش آموزش را برای انطباق با فرم مدرسه ای که از اتحاد جماهیر شوروی وام گرفته شده بود، آغاز نکرده بود دانشگاه‌های جامع و اکثریت کالج‌های مهندسی تقریباً همه رشته‌های مهندسی را شامل می‌شدند.

1951-1952: ادغام هشت سری[ویرایش]

با تاکید و نیاز کشور به صنعت هوانوردی پس از تاسیس جمهوری خلق چین و با کمک تعدیل کالج ها و دانشگاه های سراسر کشور از سال 1951 به رهبری دولت جمهوری خلق چین از چین ، کالج ها و بخش های هوانوردی در سراسر کشور شروع به انتقال به چند کالج و دانشگاه کردند.

فرآیند تاسیس دانشگاه بیهنگ اساساً با روند تعدیل کالج ها و دانشگاه های سراسر کشور به دو مرحله تقسیم می شود، یعنی تعدیل از سال 1949 تا 1951 و تعدیل در سال 1952.

در مارس 1951، کمیته مرکزی حزب کمونیست چین تنظیمات اولیه ای را در بخش های اصلی مهندسی هوانوردی و موضوعات دانشگاه های داخلی انجام داد: بخش های هوانوردی دانشگاه چینهوا، دانشگاه بیانگ، مؤسسه پلی تکنیک شمال غربی و دانشگاه شیامن برای تشکیل دانشکده ادغام شدند. بخش مهندسی هوانوردی دانشگاه چینهوا. گروه دانشگاه شمال چین ادغام شد و بخش هوانوردی موسسه فناوری پکن را تشکیل داد. در این دوره، گروه هوانوردی موسسه فناوری هاربین نیز در دانشکده مهندسی هوانوردی دانشگاه چینهوا ادغام شد. این اولین مرحله تنظیم است.

در 10 دسامبر 1951، نخست وزیر ژو انلای جلسه ای را برای بحث در مورد طرح انتقال صنعت هوانوردی از تعمیر به تولید تشکیل داد و پیشنهاد کرد که "ساختن یک دانشگاه هوانوردی فوری است و دستور داد". تا پیشنهادهای شما را دنبال کنم."

در ماه مه 1952، مطابق با دستورالعمل نخست وزیر ژو انلای مبنی بر ایجاد دانشگاه تخصصی هوانوردی و تصمیم برای ایجاد آمادگی برای تأسیس یک دانشکده هوانوردی در "قطعنامه ساخت صنعت هوانوردی" صادر شده توسط کمیسیون نظامی مرکزی، شورای مرکزی وزارت آموزش و پرورش طرحی برای تعدیل دپارتمان ها در کالج ها و دانشگاه ها در سراسر کشور تدوین کرد و تنظیمات بیشتری در بخش هوانوردی انجام شد. در 12 ژوئن، وزارت صنایع سنگین و وزارت آموزش و پرورش تصمیم گرفتند و با تأیید کمیسیون مالی و اقتصادی دولتی و موافقت کمیسیون نظامی مرکزی، رسماً برای تأسیس مؤسسه صنعت هوانوردی پکن آماده شوند. در آن زمان، دپارتمان‌های هوانوردی دانشگاه تسینگ‌هوا، مؤسسه فناوری پکن و دانشگاه سیچوان به طور یکسان دانشجویان را تحت عنوان «موسسه صنعت هوانوردی پکن» جذب می‌کردند.

در 24 اکتبر 1952، وزارت آموزش و پرورش سند تأییدی برای تأسیس مؤسسه صنعت هوانوردی پکن (به طور رسمی به عنوان مؤسسه هوانوردی و فضانوردی پکن یا به اختصار دانشگاه بی هانگ شناخته می شود) صادر کرد. ^[۱]

1952-1966: ظهور[ویرایش]

در 25 اکتبر 1952، نشست تأسیس مؤسسه هوانوردی پکن در سالن دانشگاه سابق چین-فرانسه (در آن زمان بخشی از مؤسسه فناوری پکن ) برگزار شد تا تأسیس آن را اعلام کند. انتصابات وزارت آموزش و پرورش در جلسه موسس اعلام شد: یانگ دایفو معاون رئیس جمهور و استاد، وانگ جونکوی و تو شوئه معاونان، شن یوان معاون رئیس و مدیر بخش تحقیقات و زونگ هستند. Fengming مدیر دفتر مشاوره سیاسی است. ^[۱] (رئیس موقتاً خالی است) 25 اکتبر همچنین به روز سالگرد مؤسسه هوانوردی و فضانوردی پکن (و بعداً دانشگاه هوانوردی و فضانوردی پکن) تبدیل شد. به طور تصادفی، 25 اکتبر همچنین روزی است که ارتش داوطلب خلق چین در جنگ کره مداخله کرد و اولین نبرد خود را آغاز کرد که "روز یادبود مقاومت در برابر تجاوزات ایالات متحده و کمک به کره" است. ^[۳][۴] متعاقباً، مؤسسه هوانوردی پکن به طور موقت پردیس های مؤسسه فناوری پکن و دانشگاه Tsinghua را برای شروع ترم خود قرض گرفت.

در همان زمان، با توجه به ظهور تعداد زیادی کالج و دانشگاه های تخصصی در پکن در مرحله دوم تعدیل، دولت شهرداری پکن منطقه ای را در خارج از گوشه شمال غربی دیوار شهر یواندادو به عنوان یکی از مناطق تجمع کالج ها در نظر گرفت. و دانشگاه‌ها در پکن (دیگر در منطقه پارک Tsinghua، منطقه سابق دانشگاه شمال چین و بعداً منطقه Taipingzhuang شمالی و منطقه Shaoyaoju واقع شده‌اند). قرار است جاده ای از شمال به جنوب در این منطقه ساخته شود که به نام « جاده ژویو » نامگذاری شده است.

در ماه مه 1953، پس از اینکه موسسه هوانوردی و فضانوردی پکن مکان خود را در Baiyanzhuang ، منطقه Haidian ، حومه شمال غربی پکن انتخاب کرد ^{[نکته ۱]} ، ساخت و ساز در یک قطعه زمین کشاورزی و گورهایی بدون جاده در اطراف به طور رسمی آغاز شد. هزاران کارگر ساختمانی شبانه روز کار کردند و 60000 متر مربع ساخت و ساز را در عرض نیم سال به پایان رساندند. در مهرماه همان سال، همه دانشجویان و تعدادی از اساتید و کارکنان به مدرسه جدید نقل مکان کردند و شروع به مطالعه و کار عادی کردند. کارهای ساخت و ساز سرمایه برنامه ریزی شده اساساً تا سال 1957 با مساحت تکمیل شده 135245 متر مربع، 64160 متر مربع جاده ساخته شده و سرمایه گذاری بیش از 35.6 میلیون یوان تکمیل شد. در ژوئن 1954، وو گوانگ به عنوان اولین رئیس دانشگاه بیهانگ منصوب شد.

مؤسسه هوانوردی پکن در روزهای اولیه تأسیس خود از مؤسسه هوانوردی مسکو الگو گرفت و دپارتمان هایی را تأسیس کرد. زمانی که موسسه هوانوردی پکن تأسیس شد، این دانشکده دارای دو بخش و چهار گرایش بود: گروه هواپیما (با دو گرایش: طراحی هواپیما و فناوری هواپیما) ^[۵] و گروه موتور (با دو گرایش: طراحی موتور و فناوری موتور) ^[۶] . در سال 1954، به منظور رفع نیازهای ساخت و ساز صنعت هوانوردی، بیهنگ دو بخش تجهیزات هواپیما و مواد هوانوردی و هفت رشته اصلی: ابزار دقیق و اتومات هوانوردی، تجهیزات الکتریکی هواپیما، تجهیزات ویژه، عملیات حرارتی متالوگرافی، ریخته گری، پردازش فشار و جوشکاری.

از سال 1956 تا 1957، مطابق با الزامات برنامه علمی 12 ساله چین، دانشگاه بی هانگ در ایجاد رشته های اصلی در زمینه موشک، مدیریت و آیرودینامیک که علم و مهندسی را با هم ترکیب می کنند، رهبری شد. رشته هایی مانند طراحی موشک، موتور موشک مایع، آیرودینامیک، تجهیزات رادیویی، اقتصاد مهندسی هوانوردی و فناوری ابزار به آن اضافه شد و تنها گروه اقتصاد مهندسی هوانوردی در بین دانشکده ها و دانشگاه های هوانوردی داخلی تأسیس شد. از آن زمان، دانشگاه بی هانگ به تدریج از مدل شوروی جدا شد و رشته های جدید را بر اساس نیازهای واقعی صنعت هوانوردی چین راه اندازی کرد.

در سال 1958، تحت هدایت خط کلی حزب و خط مشی آموزشی، بیهنگ یک برنامه کار-مطالعه راه اندازی کرد، از ادغام آموزش با تحقیقات علمی، طراحی و تولید حمایت و تمرین کرد و توسعه مدل های هوانوردی را راه اندازی کرد. در عرض 100 روز، معلمان و دانش آموزان مدرسه توسعه هواپیمای سبک " پکن شماره 1 " را تکمیل کردند که شخصاً توسط Premier Zhou Enlai تایید شد. پرواز آزمایشی در 24 سپتامبر همان سال با موفقیت انجام شد پرواز آزمایشی 2500 کیلومتری بین پکن و شانگهای انجام شد. توسعه موفقیت آمیز چین همچنین اولین موشک با صدا در آسیا - "Beijing 2" است که در 22 سپتامبر همان سال در میدان تیراندازی بایچنگزی در شمال شرقی چین با موفقیت پرتاب و آزمایش شد. اولین هواپیمای بدون سرنشین چین - "پکن 5" با موفقیت توسعه یافت "یعنی یک سیستم کنترل بدون سرنشین خودساخته بر روی هواپیمای An-2 نصب شد و هواپیما به یک هواپیمای بدون سرنشین تبدیل شد. پرواز آزمایشی در سپتامبر انجام شد." 25 همان سال که درها را برای توسعه هواپیماهای بدون سرنشین در چین باز کرد.

در ماه مه 1959، کمیته مرکزی حزب کمونیست چین "تصمیم تعیین گروهی از دانشگاه های کلیدی در میان موسسات آموزش عالی" را صادر کرد و دانشگاه بی هانگ یکی از اولین دسته از 16 دانشگاه کلیدی در کشور شد. این به رسمیت شناختن کامل کار Beihang در هفت سال گذشته از زمان تأسیس آن است.

اگرچه بیهانگ یک مدرسه هوانوردی است، اما به دلیل نزدیکی هوانوردی و هوافضا و نیازهای واقعی کشور، بیهنگ تعدادی دپارتمان مرتبط با هوافضا را نیز با تمرکز بر رشته های موشکی و موشکی افتتاح کرده است. پس از اینکه چین برنامه هوافضای خود را در سال 1956 راه اندازی کرد، دانشگاه بی هانگ به طور متوالی رشته هایی مانند طراحی موشک، موتورهای موشک مایع، ماشین آلات و دستگاه های پرتاب موشک زمینی، رادار و تله متری کنترل از راه دور را برای رفع نیازهای واقعی کشور افتتاح کرد.

در سال 1958، گرایش های دستگاه حل، ماشین آلات زمینی موشک و دستگاه های پرتاب به تازگی تاسیس شد. در سال 1959 رشته های جدید مانند مواد غیر فلزی هوانوردی، حفاظت از خوردگی و سطح، ناوبری رادیویی، رادار، کنترل از راه دور و تله متری و طراحی موتور اتمی هوانوردی تأسیس شد. در سال 1960، دپارتمان انرژی هسته ای هوانوردی، فناوری هوانوردی و فیزیک مهندسی اضافه شد و در سال 1961، دپارتمان کنترل خودکار هواپیما تأسیس شد. بیهنگ تاکنون 10 دپارتمان و 35 رشته اصلی تاسیس کرده است که به بزرگترین مقیاس قبل از انقلاب فرهنگی رسیده است. ^[۷]

1966-1976: ده سال فاجعه[ویرایش]

در طول انقلاب فرهنگی ، نظم تدریس به طور کلی بی نظم بود و ثبت نام عادی در کالج ها و دانشگاه های سراسر کشور به حالت تعلیق درآمد.

در ماه مه 1966، سازمان "گارد سرخ" مانند سایر دانشگاه ها در ژوئن همان سال در دانشگاه بیهنگ ظاهر شد، امتحان ورودی کالج به حالت تعلیق درآمد و کار ثبت نام نیز قطع شد. هنگامی که " گاردهای سرخ" قدرت را به دست گرفتند، اختیارات رئیس جمهور وانگ داچانگ ، دبیر حزب وانگ هنگ و معاون رئیس جمهور شن یوان تحت الشعاع قرار گرفت. قدرت. برجسته ترین حادثه در این دوره در اواخر دسامبر 1966 بود. گاردهای سرخ از دانشگاه بیهانگ به چنگدو، سیچوان رفتند تا مارشال پنگ دهوای را به پکن اسکورت کنند. با ادعای اینکه "جلسه محاکمه" به "سرنیزه اره قرمز" نیاز داشت، از پنگ دیهوای خواسته شد که توضیح دهد، "چرا در کنفرانس لوشان نامه ای علیه "سه پرچم قرمز" نوشتید "چرا با رئیس مائو مخالفت کردید؟" "پنگ دهوای" هفت بار "به زمین زده شد" و پیشانی او زخمی شد و خونریزی کرد. شکستگیدنده های پنجم و دهم ^[۸] . در همان زمان، گارد سرخ 18 "اتاق انزوا" را در دانشگاه بیهنگ سازماندهی کرد، 465 نفر را مورد معاینه قرار داد، 170 نفر به طور غیرقانونی بازداشت شدند و بیش از 20 نفر به طور غیرعادی جان باختند. برخی از بنیانگذاران مدرسه برای بازنگری منزوی شدند یا به تدارکات و کتابخانه ها منتقل شدند و حتی برخی از دپارتمان ها و رشته های تحصیلی به دلیل کمبود معلمان لغو شدند و به مقام اول رسیدند مدیر کمیته انقلابی انستیتوی هوانوردی پکن و "ستاره سرخ کالج ها و دانشگاه های پایتخت" معاون گروه اصلی کنگره و عضو کمیته دائمی کمیته انقلابی شهرداری پکن . در حدود دسامبر 1968، سازمان گارد سرخ به تدریج سرکوب شد.

در سال 1970، بیهنگ شروع به اجرای مدیریت شبه نظامی کرد و ادارات به تیپ‌ها سازماندهی شدند. در ژوئن 1971، " تیم تبلیغات نظامی " در دانشگاه بیهنگ مستقر شد. در سپتامبر 1971، وزارت سوم ماشین‌آلات، چن دامینگ را به‌عنوان مدیر کمیته انقلابی و دبیر کمیته حزب به انستیتوی هوانوردی پکن فرستاد تا نظم را در مدرسه برقرار کند، اما به سرعت از کار برکنار و تحت تعقیب قرار گرفت. در فروردین 1351 با تصویب وزارت سوم ماشین آلات ، کل تیپ بیمارستان به بخش تغییر نام یافت ^[۹] .

به دلیل ماهیت منحصر به فرد مدرسه، دانشگاه بی هانگ در بین دانشگاه های بزرگ پکن نسبتا کمتر تحت تأثیر قرار گرفته است و تعدادی از نتایج تحقیقات علمی مانند هواپیماهای شناسایی بدون سرنشین را تولید کرده است.

در سال 1976 انقلاب فرهنگی پایان یافت .

1977-2001: اصلاحات، توسعه و رکود[ویرایش]

در دسامبر 1977 ، ثبت نام یکپارچه در کالج ها و دانشگاه های سراسر کشور برقرار شد و در سال 1978، ثبت نام فارغ التحصیلان از سر گرفته شد. در سال 1978، Beihang ثبت نام در مقطع کارشناسی را بر اساس 21 رشته در 6 دسته ترتیب داد.^[۷]

رهبران و اساتید قدیمی مانند چن دامینگ، وانگ داچانگ، شن یوان، لین شیئه و لو شیجیا به سمت رهبری، تدریس و تحقیقات علمی خود بازگشتند و دانشگاه بی هانگ به تدریج در مسیر درست قرار گرفت. در سال 1984، دانشگاه بیهنگ یکی از اولین دانشگاه های کشور بود که اقدام به تاسیس دانشکده تحصیلات تکمیلی کرد و مجوز تاسیس دانشکده فوق لیسانس گرفت.

در آوریل 1988، با تصویب کمیسیون آموزش دولتی ، موسسه هوانوردی و فضانوردی پکن به دانشگاه هوانوردی و فضانوردی پکن تغییر نام داد. ^[۷]

در این دوره، دانشگاه بیهنگ طی «برنامه پنج ساله هفتم »، «برنامه پنج ساله هشتم »، « برنامه پنج ساله نهم » و «برنامه پنج ساله دهم » به طور متوالی به یکی از دانشگاه های کلیدی کشور تبدیل شد. در سال 1997، دانشگاه بی هانگ به یکی از اولین دسته از دانشگاه هایی تبدیل شد که در " پروژه 211 " کشور ساخته شد. در سپتامبر 2001، دانشگاه بیهنگ وارد رتبه‌بندی دانشگاه‌های شرکت‌کننده در پروژه ملی 985 شد.

با این حال، آنچه که با تاکید این کشور بر بیهنگ مغایرت دارد، بی توجهی عموم جامعه به صنعت هوافضا است. در زمان مائوتسه تونگ ، چین توسط جهان تحریم شد، بنابراین صنایع مختلف را به طور مستقل توسعه داد، اما زمانی که چین اصلاحات را انجام داد و کشورهای غربی تحریم کامل را بر روی چین برداشتند، شکاف بین صنعت چین و کشورهای توسعه یافته کاملاً آشکار شد این استدلال که "خریدن بهتر از ساختن و اجاره دادن به خرید" بیداد می کند ^[۱۰] یون-10 ، J-9 و J-13 همگی متوقف شدند و نیروی هوایی خلق حتی برنامه ریزی کرد. خرید جنگنده فرانسوی میراژ^[۱۱] در دهه 1990، امور مالی، علوم کامپیوتر و مهندسی زیستی، به عنوان "سه رشته مهم در قرن بیست و یکم " در حال افزایش است، در حالی که صنعت هوانوردی در اوایل به طور فزاینده ای سرد می شود سال‌ها، اکثر فارغ‌التحصیلانی که برای بیهانگ درخواست داده‌اند و وارد شرکت هواپیماسازی XAC و Shenyang شده‌اند ^[۱۲] شغل خود را تغییر داده‌اند.

در آگوست 2001، پکن بیست و یکمین یونیورسیاد را برگزار کرد و زمینی را در ضلع جنوب غربی دانشگاه بیهانگ برای ساختن دهکده یونیورسیاد (که اکنون به عنوان یک آپارتمان دانشجویی استفاده می شود) اجاره کرد. محل برگزاری مسابقات والیبال تا سال 2001، دانشگاه بی هانگ دارای 17 کالج یا دپارتمان جداگانه بود که بیشتر آنها بر رشته های مهندسی متمرکز بودند.

در این دوره فعالیت های دانشجویی در بیهنگ نیز رونق گرفت و تعداد زیادی کانون دانشجویی و تشکل های دانشجویی خودگردان نیز از اواخر دهه 1980 تا اوایل دهه 1980 در مجموعه ای از راهپیمایی ها و راهپیمایی ها شرکت کردند. حادثه تیان آنمن ، اعتراض به بمباران سفارت یوگسلاوی توسط ناتو ، و راهپیمایی قرن جدید، تجمع برای جشن گرفتن موفقیت پکن در المپیک و غیره.

2002-2009: توسعه شتابان جامع[ویرایش]

در ژانویه 2002، در آستانه پنجاهمین سالگرد تأسیس دانشگاه بی هانگ، کمیته مرکزی حزب کمونیست چین، آکادمیک شن یوان را به عنوان رئیس دانشگاه بی هانگ و دو یوبو را به عنوان دبیر حزب دانشگاه بی هانگ منصوب کرد. تحت رهبری رئیس جمهور شن یوان، بیهانگ دانشکده علوم انسانی و دانشکده علوم را از هم جدا کرد تا یک مجموعه رشته علوم، هنرهای آزاد و مدیریت ایجاد کند، نام مدرسه برای تسریع در بین المللی شدن آن تغییر کرد. در اکتبر 2002، جشن پنجاهمین سالگرد مدرسه در سالن ورزشی دانشگاه بیهنگ برگزار شد.

در سال 2006، موزه هنر بیهانگ تکمیل شد. در همان سال، دانشگاه بی هانگ برای ساخت آزمایشگاه ملی علوم و فناوری هوانوردی موافقت کرد. در نیمه دوم همان سال ساختمان آموزشی و علمی پژوهشی (ساختمان اصلی جدید) تکمیل و مورد بهره برداری قرار گرفت که امکانات سخت افزاری آموزشی مدرسه را بسیار بهبود بخشید. ساختمان اصلی جدید دانشگاه بی هانگ در حال حاضر بزرگترین ساختمان آموزشی در آسیا است.

در سال 2007، پردیس شاهه دانشگاه بیهنگ در پارک آموزش عالی شاهه، شهر شاهه، منطقه چانگپینگ ، حومه شمال غربی پکن آغاز شد. این پردیس در سپتامبر 2010 مورد بهره برداری قرار گرفت.

در سال 2008، پکن میزبان بیست و نهمین بازی‌های المپیک تابستانی بود و ورزشگاه بی‌هانگ به عنوان محل برگزاری مسابقات وزنه‌برداری خدمت می‌کرد.

2009-2016: "توسعه مشترک هوافضا، علوم پزشکی و فناوری"[ویرایش]

در سال 2010، بیهنگ در برنامه ملی "آموزش و آموزش مهندسی عالی " به دانشگاه تبدیل شد و در سال 2011 به یکی از دانشگاه های ملی " پروژه اورست " تبدیل شد. در سال 2012، دانشگاه بیهانگ به عنوان اولین دسته از " طرح 2011 " انتخاب شد.

2016 تا کنون: ریشه در چین و ساختن یک کلاس جهانی[ویرایش]

در نوامبر 2016، دانشگاه بی هانگ شانزدهمین کنگره حزب خود را برگزار کرد و به طور رسمی شعار "ساخت دانشگاهی در سطح جهانی که ریشه در چین دارد" را پیشنهاد کرد. ^[۱۳]

در سپتامبر 2017، دانشگاه بیهانگ در برنامه "دوبل کلاس اول" انتخاب شد.

با توجه به «اعلامیه صدور فهرست واحدهای بررسی مستقل برای مجوز مدرک» که توسط کمیته مدارک تحصیلی شورای دولتی در تاریخ 19 آوریل 2018 ^[۱۴] صادر شده است، از سال 2018، بیهنگ این حق را دارد که به طور مستقل مدرک دکتری را اضافه و تعدیل کند. و هر سال امتیازهای مجوز مدرک کارشناسی ارشد را دریافت می کند و می تواند مستقیماً برای تصویب بدون بررسی به کمیته درجات علمی شورای دولتی ارائه شود، در عین حال موضوعات بین رشته ای نیز می توانند به طور مستقل به عنوان رشته های سطح اول راه اندازی و مدیریت شوند ^[۱۵] .

خطوط هوایی بی هانگ امروز[ویرایش]

در روزهای اولیه، دانشگاه بی هانگ یک موسسه تخصصی آموزش عالی بود که بر آموزش و تحقیق علوم و فن آوری هوانوردی تمرکز داشت، پس از اصلاحات و گشایش، به تدریج به یک دانشگاه چند رشته ای با علوم، مهندسی، هنرهای آزاد تبدیل شد. حقوق، اقتصاد، مدیریت، آموزش، فلسفه و سایر رشته ها درگیر بوده است، اما Beihang هنوز هم دانشگاهی است که بر مهندسی تمرکز دارد.

در حال حاضر، Beihang به یک دانشگاه چند رشته ای با 30 کالج تبدیل شده است که 10 رشته مهندسی، علوم، مدیریت، هنرهای آزاد، حقوق، اقتصاد، فلسفه، آموزش، پزشکی و هنر، با ویژگی های هوافضا و مزایای فناوری مهندسی را پوشش می دهد ، دانشگاه های تحقیقاتی. تا اکتبر 2017، Beihang دارای 3907 استاد و کارمند فعال، از جمله 2،147 معلم تمام وقت، از جمله 23 آکادمیک از دو آکادمی ، 61 محقق رودخانه یانگ تسه ، 27 نامزد برای " طرح هزار استعداد " بخش سازمان کمیته مرکزی است. از حزب کمونیست چین و " 973 " 31 دانشمند ارشد این طرح، 48 برنده " صندوق ملی علوم برای دانشمندان جوان برجسته " و 3 برنده جایزه نوبل تا مارس 2017، 30642 نفر هستند. دانشجویان هم‌زمان، شامل 4492 کاندیدای دکترا و دانشجوی کارشناسی ارشد، 9336 دانشجوی کارشناسی ارشد، 15466 دانشجوی تمام وقت در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد، 1218 دانشجوی خارجی ^[۱۶] و حدود 11000 دانشجوی کارشناسی ارشد حرفه‌ای ^[۱۷] .

در سال 2006، بیهنگ مجوز ساخت آزمایشگاه ملی علوم و فناوری هوانوردی را گرفت که به طور رسمی در سال 2014 در پردیس شاهه بی هانگ افتتاح شد. در عین حال، دانشگاه بیهنگ همچنین دارای "آزمایشگاه حرارتی آیرودینامیک موتور هوانوردی"، "آزمایشگاه کلید دولتی محیط توسعه نرم افزار"، "آزمایشگاه کلید دولتی فناوری واقعیت مجازی"، "آزمایشگاه فناوری یکپارچه سازی کنترل هواپیما"، "قابلیت اطمینان و محیط زیست" است. آزمایش مهندسی" 9 آزمایشگاه کلید ملی شامل " آزمایشگاه ملی دینامیک سیالات محاسباتی " و "آزمایشگاه ملی دینامیک سیالات محاسباتی"، 4 مرکز ملی مهندسی و 66 آزمایشگاه کلیدی استانی و وزارتی وجود دارد.

امروزه دانشگاه بیهانگ هم یک مرکز آموزشی و هم یک مرکز تحقیقاتی علمی است "، با کمک "رویای بی هانگ" "رویای چینی" جوان سازی بزرگ ملت چین را محقق کنید. ^[۱۳]

اظهار نظر[ویرایش]

منابع[ویرایش]

خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «نکته» وجود دارد، اما برچسب <references group="نکته"/> متناظر پیدا نشد. ().